Yenilmez
Active member
“Bazen kapıda sigara içiyorum, insanlar gelip geçiyor, bakıyorlar ve umursamıyorlar. Ben de onlara gelip fotoğraf çekmelerini söylüyorum çünkü şimdilik bunun için ücret almıyoruz.”Liber Acuña gülüyor.
Liber müze yöneticisi olmayı hayal etmiyordu ama aklında olan şey bu: etkileyici bir futbol forması koleksiyonubabasının yarattığı ve bugün sorumlusu olduğu restoranın geçmişine dayanıyor.
El Pobre Luis, Buenos Aires'teki en ünlü ızgaralardan biridir. Belgrano'nun kırmızı köşesiArribeños ve Blanco Encalada'da. Hikayesi eşsiz: 70'li yıllarda tesisatçı çantasıyla gelen, buzdolabında çalışan Uruguaylı Luis Acuña tarafından açılmış ve şehrin en büyük alım gücüne sahip halkının o mahallede olduğunu fark etmiş. Eşi María Teresa ile birlikte 1982'de bir fırın ve 1986'da Olazábal ve Arribeños'ta bir parripollo açtı.
“Çin mahallesine gelen ilk doğulu oydu”diyor Liber. Kısa bir süre sonra Arribeños ve Quesada'nın köşesinde ilk restoranı açtılar. Ve oradan kimsenin bahsetmediği olgunlaşmış etleriyle müşteri kazandı kuru olgunlaştırma ve ile efsanevi Uruguaylı pamplonları.
Ve müşteriler arasında, futbol atmosferi. Nehir kenarından beş blok ötede Enzo Francescoli ilerlemeye başladı. İki Uruguaylı bir dostluk kurmaya başladı. Öyle ki Luis, oğullarından birinin vaftiz babası olarak Prens'i seçmişti. Ve 1995'te Copa América'yı kazandığında futbolcu ona Uruguay formasını getirmişti. “Babamın resim yapan bir arkadaşı ona 'Hey, senin için çerçeveleyeceğim' dedi. Tişörtlerin tarihi böyle başladı”Liber hatırlıyor.
River oyuncuları konsantrasyondan önce her zaman ızgaraya giderdi ve Luis'le içki içmeye devam ettiler. Böylece ızgaracı diğer futbolcularla yakın bir ilişki kurdu. Gömlekler birikmeye başladı ve onları koyacak yer yoktu. Luis'in aklına daha fazla kişinin girebilmesi için bir duvardan diğerine kablo atmak geldi ve 2003 yılında bugün bulunduğu yere taşındılar – burası bir çömlek fabrikasıydı ve Acuña burayı büyük çabalar harcayarak satın aldı – Asılı tişörtler dekorasyonun merkezi bir parçası haline geldibir apartman dairesini çağrıştırabilir.
Tavandan asılı. Izgara, sade bir barbekü alanını taklit etmeyi amaçlamaktadır. Fotoğraf Martin Bonetto
Ama o değil, mekanı aktaran başka bir şey. “Et, barbekü ve futbol bir arada. Burası, tişörtler ve takımınızın flamasıyla süslediğiniz evinizdeki barbekü alanı gibi” diyor ve bunun tek futbol ızgarası olmadığının farkında olan Liber, La Brigada'yı ve aynı zamanda etkileyici koleksiyonunu öne çıkarıyor (“Benim ihtiyarım) Hugo'ya çok hayran kaldım”, diyor San Telmo restoranının sahibi Hugo Echevarrieta hakkında.
Kendilerinden – toplamda 1.000 adet var ve 800 tanesi tesiste sergileniyor – 10 favorisini seçecek ve tarihi (bu notun sonunda görülebilir).
Maradona'nın koripanı
Tişörtlerin bakımı “zahmetli, iki haftada bir onları tek tek süpürmeniz gerekiyor, Hepsi imzalı olduğundan yıkanamaz”diye itiraf ediyor. Tişörtler, Liber'in her zaman para ödediğini söylediği müşteriler tarafından sağlandı. Şunu da açıklıyor ne kendisi ne de babası bir tişört istemedi: İnsanların onları terk etmesi ve aynı zamanda eşarplarını veya bir zamanlar takım elbiseli olanların kravatlarını da bırakmaları. “1000'den fazla kravatım vardı ama hepsi güve yeniğiydi” diye itiraf ediyor.
Mağazada Acuña'nın 1.000 tişörtlük koleksiyonundan 800 tişört sergileniyor. Fotoğraf Martin Bonetto
Yabancılar ona kulüplerinden tişört getiriyorlar, bu yüzden Brezilya'dan pek çok takım. Bu anekdot, Diego Maradona'nın Coppola ve bazı arkadaşlarıyla yemeğe gittiği ve yer olmadığı için masa beklemek zorunda kaldım. Mutfağa gitti. Çocuklarla birlikte chori yemeden önce ızgaracıya, “Luis, endişelenme, beni orada saklıyorsun ama açlıktan ölüyorum,” diye sordu. Bir dahaki sefere onlara Reebok Milli Takım tişörtü getirdi.
Liber, çok gençken garson olarak işe başladı ve IAG'de gastronomi okudu ancak geleceği konusunda pek net değildi. 25 yaşında aile işini devralmak zorunda kaldı. Luis, 2013 yılında 54 yaşındayken felç geçirerek öldü. Zorlu bir düellonun ardından oğlu, üzerinde iz bırakmaya başladı ızgarada sıralanmakGurme etlerde uluslararası sıralamada zirveye ulaşan patlamadan önce doğdu. Hizmeti iyileştirdi, mahzeni genişletti ve aslında Babasının ona öğrettiği her şeyi geri aldı.
Liber, babası öldükten sonra ızgaranın başına geçti. Fotoğraf Martin Bonetto
“Babam dünyadaki en iyi ızgaracıydı. Geçen gün ofiste olmam gerekiyordu, beş masayı çıkardım ve çıldırdım. Sadece 400 kişiyi doyurdu” diye belirtiyor.
Marcelo Gallardo River'a döndü ve kısa süre önce de ızgaraya geri döndü. Luis'in çok iyi bir arkadaşıydı ve ölümünden sonra orada olmaması onu üzdü. Geri döndüğünde Liber'a “Daha sık geleceğim” dedi. Acuña, Ortega'nın da müdavimlerden biri olduğunu ortaya koyuyor.
Ve ayrıca, hangi gömleğin eksik olduğunu söyle: Milli Takım'daki Messi'ninki. “Don Julio'ya gittiğinde Pablo'yu (Palermo ızgarasının sahibi NdR. Rivero) aradım ve ona 'Lütfen izin verin gidip merhaba diyeyim' dedim. 'İspanya'dayım, kendimi öldürmek istiyorum!'” diye yanıtladı. Leo davet edildiğinden daha fazlası. Büyük harfle yazın, kalın yazın, imzalayın, her şey!”diye yalvarıyor bu tarihçi.
El Pobre Luis koleksiyonundaki 10 mücevher
Enzo Francescoli. Uruguay'ın 1995 Copa América'yı kazandığı Bolivya maçında kullandığı koleksiyondaki ilk isimdi.
Koleksiyonu başlatan Prens tişörtü. Fotoğraf Martin Bonetto
Marcelo Gallardo. Bu, 90'ların sonundaki River'dan. Şimdiki teknik direktör üç River forması ve bir Monaco forması bıraktı.
River'ın Muñeco Gallardo tişörtlerinden biri. Fotoğraf Martin Bonetto
Diego Maradona. Bu, 90'lı yılların sonundan kalma Milli Takım Reebok'u. Çalışanlarla mutfakta saklanarak bir choripán yediği ünlü ziyaretinden sonra giymişti.
Maradona imzalı 10 numaralı ceket. Fotoğraf Martin Bonetto
Rafael Nadal. Arjantin'de ATP'yi kaybettiğinde işi Luis'e bıraktı. Liber, dünya tenis yıldızı hakkında “O zamanlar ünlü çatlak güvercindi” diyor.
Rafa Nadal'ın yeşil olanı. Bir tenis megastarı olmadan önce bunu hediye etmişti. Fotoğraf Martin Bonetto
Pele. Brezilya ekibinden biri, restoranın düzenli müşterisi olan Arjantinli bir temsilci tarafından ayrıldı.
Pelé'ninki, çerçeveli. Fotoğraf Martin Bonetto
Zinedine Zidane. Real Madrid'den arkadaşı Enzo Francescoli getirdi.
Zidane'ın gömleği, Rafa Nadal'ınkinin yanında. Fotoğraf Martin Bonetto
Alcides Ghiggia. Maracanazo'nun baş kahramanı, Luis gibi Las Piedras mahallesindendi.
Uruguaylı futbolcular formalarıyla sahnede. Fotoğraf Martin Bonetto
Chicho Serna. Liber, River'dan olmasına rağmen Boca'dan birinin eksik olması mümkün değildi. “Boca'nın nefret ettiğim her şeyi kazandığı dönemden kalma büyük sarı şeritli olan bu” diye gülüyor.
Ayrıca Boca'dan. Chicho Serna ceketi. Fotoğraf Martin Bonetto
Okçular x 2. Oliver Kahn'ın beyaz olanı (“Almanya tarihinin en iyi kalecisi,” Acuña vurguluyor ve bunun bir Bayern Münih lideri tarafından getirildiğini söylüyor) ve siyah olanı Santiago Cañizares'in (ünlü İspanyol kalecisi kendisi getirdi).
Kahn'ın beyaz ceketi ve Cañizares'in siyah ceketi. Fotoğraf Martin Bonetto
Lionel Messi. Bu, Barcelona'da yeni başladığı ve Katalan kulübünün bir liderinin, üzerinde takımın adı yazılı olarak onu getirdiği zamandan kalma.
Barcelona'dan Messi'ninki. Fotoğraf Martin Bonetto
Liber müze yöneticisi olmayı hayal etmiyordu ama aklında olan şey bu: etkileyici bir futbol forması koleksiyonubabasının yarattığı ve bugün sorumlusu olduğu restoranın geçmişine dayanıyor.
El Pobre Luis, Buenos Aires'teki en ünlü ızgaralardan biridir. Belgrano'nun kırmızı köşesiArribeños ve Blanco Encalada'da. Hikayesi eşsiz: 70'li yıllarda tesisatçı çantasıyla gelen, buzdolabında çalışan Uruguaylı Luis Acuña tarafından açılmış ve şehrin en büyük alım gücüne sahip halkının o mahallede olduğunu fark etmiş. Eşi María Teresa ile birlikte 1982'de bir fırın ve 1986'da Olazábal ve Arribeños'ta bir parripollo açtı.
“Çin mahallesine gelen ilk doğulu oydu”diyor Liber. Kısa bir süre sonra Arribeños ve Quesada'nın köşesinde ilk restoranı açtılar. Ve oradan kimsenin bahsetmediği olgunlaşmış etleriyle müşteri kazandı kuru olgunlaştırma ve ile efsanevi Uruguaylı pamplonları.
Ve müşteriler arasında, futbol atmosferi. Nehir kenarından beş blok ötede Enzo Francescoli ilerlemeye başladı. İki Uruguaylı bir dostluk kurmaya başladı. Öyle ki Luis, oğullarından birinin vaftiz babası olarak Prens'i seçmişti. Ve 1995'te Copa América'yı kazandığında futbolcu ona Uruguay formasını getirmişti. “Babamın resim yapan bir arkadaşı ona 'Hey, senin için çerçeveleyeceğim' dedi. Tişörtlerin tarihi böyle başladı”Liber hatırlıyor.
River oyuncuları konsantrasyondan önce her zaman ızgaraya giderdi ve Luis'le içki içmeye devam ettiler. Böylece ızgaracı diğer futbolcularla yakın bir ilişki kurdu. Gömlekler birikmeye başladı ve onları koyacak yer yoktu. Luis'in aklına daha fazla kişinin girebilmesi için bir duvardan diğerine kablo atmak geldi ve 2003 yılında bugün bulunduğu yere taşındılar – burası bir çömlek fabrikasıydı ve Acuña burayı büyük çabalar harcayarak satın aldı – Asılı tişörtler dekorasyonun merkezi bir parçası haline geldibir apartman dairesini çağrıştırabilir.
Tavandan asılı. Izgara, sade bir barbekü alanını taklit etmeyi amaçlamaktadır. Fotoğraf Martin Bonetto
Ama o değil, mekanı aktaran başka bir şey. “Et, barbekü ve futbol bir arada. Burası, tişörtler ve takımınızın flamasıyla süslediğiniz evinizdeki barbekü alanı gibi” diyor ve bunun tek futbol ızgarası olmadığının farkında olan Liber, La Brigada'yı ve aynı zamanda etkileyici koleksiyonunu öne çıkarıyor (“Benim ihtiyarım) Hugo'ya çok hayran kaldım”, diyor San Telmo restoranının sahibi Hugo Echevarrieta hakkında.
Kendilerinden – toplamda 1.000 adet var ve 800 tanesi tesiste sergileniyor – 10 favorisini seçecek ve tarihi (bu notun sonunda görülebilir).
Maradona'nın koripanı
Tişörtlerin bakımı “zahmetli, iki haftada bir onları tek tek süpürmeniz gerekiyor, Hepsi imzalı olduğundan yıkanamaz”diye itiraf ediyor. Tişörtler, Liber'in her zaman para ödediğini söylediği müşteriler tarafından sağlandı. Şunu da açıklıyor ne kendisi ne de babası bir tişört istemedi: İnsanların onları terk etmesi ve aynı zamanda eşarplarını veya bir zamanlar takım elbiseli olanların kravatlarını da bırakmaları. “1000'den fazla kravatım vardı ama hepsi güve yeniğiydi” diye itiraf ediyor.
Yabancılar ona kulüplerinden tişört getiriyorlar, bu yüzden Brezilya'dan pek çok takım. Bu anekdot, Diego Maradona'nın Coppola ve bazı arkadaşlarıyla yemeğe gittiği ve yer olmadığı için masa beklemek zorunda kaldım. Mutfağa gitti. Çocuklarla birlikte chori yemeden önce ızgaracıya, “Luis, endişelenme, beni orada saklıyorsun ama açlıktan ölüyorum,” diye sordu. Bir dahaki sefere onlara Reebok Milli Takım tişörtü getirdi.
Liber, çok gençken garson olarak işe başladı ve IAG'de gastronomi okudu ancak geleceği konusunda pek net değildi. 25 yaşında aile işini devralmak zorunda kaldı. Luis, 2013 yılında 54 yaşındayken felç geçirerek öldü. Zorlu bir düellonun ardından oğlu, üzerinde iz bırakmaya başladı ızgarada sıralanmakGurme etlerde uluslararası sıralamada zirveye ulaşan patlamadan önce doğdu. Hizmeti iyileştirdi, mahzeni genişletti ve aslında Babasının ona öğrettiği her şeyi geri aldı.
“Babam dünyadaki en iyi ızgaracıydı. Geçen gün ofiste olmam gerekiyordu, beş masayı çıkardım ve çıldırdım. Sadece 400 kişiyi doyurdu” diye belirtiyor.
Marcelo Gallardo River'a döndü ve kısa süre önce de ızgaraya geri döndü. Luis'in çok iyi bir arkadaşıydı ve ölümünden sonra orada olmaması onu üzdü. Geri döndüğünde Liber'a “Daha sık geleceğim” dedi. Acuña, Ortega'nın da müdavimlerden biri olduğunu ortaya koyuyor.
Ve ayrıca, hangi gömleğin eksik olduğunu söyle: Milli Takım'daki Messi'ninki. “Don Julio'ya gittiğinde Pablo'yu (Palermo ızgarasının sahibi NdR. Rivero) aradım ve ona 'Lütfen izin verin gidip merhaba diyeyim' dedim. 'İspanya'dayım, kendimi öldürmek istiyorum!'” diye yanıtladı. Leo davet edildiğinden daha fazlası. Büyük harfle yazın, kalın yazın, imzalayın, her şey!”diye yalvarıyor bu tarihçi.
El Pobre Luis koleksiyonundaki 10 mücevher
Enzo Francescoli. Uruguay'ın 1995 Copa América'yı kazandığı Bolivya maçında kullandığı koleksiyondaki ilk isimdi.
Marcelo Gallardo. Bu, 90'ların sonundaki River'dan. Şimdiki teknik direktör üç River forması ve bir Monaco forması bıraktı.
Diego Maradona. Bu, 90'lı yılların sonundan kalma Milli Takım Reebok'u. Çalışanlarla mutfakta saklanarak bir choripán yediği ünlü ziyaretinden sonra giymişti.
Rafael Nadal. Arjantin'de ATP'yi kaybettiğinde işi Luis'e bıraktı. Liber, dünya tenis yıldızı hakkında “O zamanlar ünlü çatlak güvercindi” diyor.
Pele. Brezilya ekibinden biri, restoranın düzenli müşterisi olan Arjantinli bir temsilci tarafından ayrıldı.
Zinedine Zidane. Real Madrid'den arkadaşı Enzo Francescoli getirdi.
Alcides Ghiggia. Maracanazo'nun baş kahramanı, Luis gibi Las Piedras mahallesindendi.
Chicho Serna. Liber, River'dan olmasına rağmen Boca'dan birinin eksik olması mümkün değildi. “Boca'nın nefret ettiğim her şeyi kazandığı dönemden kalma büyük sarı şeritli olan bu” diye gülüyor.
Okçular x 2. Oliver Kahn'ın beyaz olanı (“Almanya tarihinin en iyi kalecisi,” Acuña vurguluyor ve bunun bir Bayern Münih lideri tarafından getirildiğini söylüyor) ve siyah olanı Santiago Cañizares'in (ünlü İspanyol kalecisi kendisi getirdi).
Lionel Messi. Bu, Barcelona'da yeni başladığı ve Katalan kulübünün bir liderinin, üzerinde takımın adı yazılı olarak onu getirdiği zamandan kalma.