Yenilmez
Active member
Karina Azaretzky (43) doğdu Tucuman, orman ve tepelerin arasında. 2012 yılında Buenos Aires şehrine taşındı ve yungaların bereketini, vadilerin kuraklığını giderek daha fazla özlemeye başladı. Bu yüzden kayıp doğanın bir kısmını aramak için kamerasıyla dışarı çıktı. beton ormanı. Bulduğu şey onu şaşırttı: “Sanki gözlerimden bir perde düştü.”hesap.
Jorge Baya Casal Kendisi Buenos Aires'lidir. Botanik Bahçesi'nin önünde doğdu, mimar ve önde gelen peyzaj tasarımcısı oldu. “Görüyorum bir bütün olarak şehir“Manzara, binalar, ağaçlar, toplum ve ben Buenos Aires topraklarını akıllıca işgal eden yerel bitki örtüsünü seviyorum” diye belirtiyor.
İkisi de kendilerini La Tribu Verde grubunun içinde buldular ve 2020'de -Covid salgını ve karantinanın ortasında- aşklarını ve bilgilerini bir araya getiren bir kitap üzerinde çalışmaya karar verdiler: Buenos Aires çiçek açıyor. Şehirde mimari ve peyzajHindistan Ediciones tarafından yakın zamanda yayınlandı. Bunu hayata geçirmeleri 4 yıl sürdü. Buna değer miydi?
Önsözde şehir tarihçisi Sonia Berjman – Şehir için yeşil alanların artan önemi konusunda genellikle uyaran- işin teklifini bir soru ile özetler: “Peki doğaya ve mimariye bakışımızı aynı anda birleştirmeden?”
Toplantı. “Buenos Aires çiçek açıyor”da doğa ve mimari. Fotoğraf: Karina Azaretzky
Tam şimdi, jakarandalar sayesinde, Buenos Aires “mor kraliçe” oldu Berjman'ın ve kitabın önerdiği uygulamaya hayret etmemek mümkün değil.
Gerçek şu ki jakarandalar her yıl olduğu gibi şehri bir galeriye çeviriyor. empresyonist resimler açık gökyüzü. Tonların ve şeffaflığın incelikle oynadığı bu ağaçların taçları, ressam Claude Monet'nin tablolarındaki nilüferler gibi süzülüyor sanki.
2015 yılında jakarandaya isim verildi şehrin kendine özgü ağacı ama yerli değil. Büyük peyzaj mimarı Carlos Thays Estetik değeri ve iklime uyum sağlaması nedeniyle geçen yüzyılın başında ülkenin kuzeyinden getirilmesini emretti. Numuneler Tam olarak Azaretzky'nin özlediği topraklardan geldilerOradan 14 yaşında babasının analog kamerasıyla ilk fotoğraflarını çekti ve bir tutku keşfetti ve 4 yıl sonra resmi olarak çalışmaya başladı. Bugün aynı zamanda Sanat alanında da diploması var.
Ayrıca lapacho, tipa, ibará pitá ve palo rojo ile Buenos Aires'in masalsı manzaralarını çizen hemen hemen tüm türler de Kuzey'den getirildi; kimlik işareti jakarandanınki kadar güçlü.
Çiçeksiz şehir
Alçak evler, ova, nehir ve ortalama 35 metre yüksekliğindeki Cabildo kulesi ve kiliselerin kubbeleri. Sivilceler. Biraz ombú. Bir ceibo Bu, 19. yüzyılın ikinci yarısına kadar temelde Buenos Aires manzarasıydı.
Bayá Casal, sömürge döneminde Sokaklara ve teraslara ağaç dikilmedi.. Yollar varsa bile çok dardı. “Bahçeler yoktu bugün onları tasarladığımız gibi. Meyve bahçelerinde sadece meyve ağaçları ve bazı egzotik türler vardı” diye ekliyor.
Sarı şehir. “Buenos Aires çiçek açıyor.” Fotoğraf: Karina Azaretzky
Ağaçlarla çevrili ilk yürüyüş yapıldı Alameda, Plaza de Mayo bölgesinde nehir boyunca birkaç blok kadar uzanan söğüt ve ombú ağaçlarıyla 1780 civarında açıldı. Ancak ağaçların sokaklarda ve dinlenme alanlarında nadir görülen bir durum olmaktan çıkması için hâlâ yaklaşık 70 yıl vardı.
“Ancak 19. yüzyılın sonlarında belediye başkanları bu kanunu uyguladılar. hijyenist teoriler moda oldu ve Buenos Aires çiçek açan gerçek bir şehir haline geldi” diyor Bayá Casal.
Kamu parklarının yükselişiydi. İçinde bulunduğu yıllar Carlos Thays ve Benito Carrascodiğerlerinin yanı sıra, şehri “yerleştirdiler”. Carrasco bize Palermo Gül Bahçesi harikasını bıraktı örneğin. Yalnızca Thays tasarlandı 69 Buenos Aires yürüyüşü. “Nerede kullanılabilir arazi varsa, genişliği on metreden az olsa da oradadır. bir japon gibi titiz1900 tarihli bir dergi, “Bay Thays, işçileriyle birlikte onu uyumlu bir gölgeye dönüştürmek için ortaya çıktı” dedi.
Büyüme modern şehir dalgalarıyla el ele daha fazla değişiklik ima etti göçmenler Avrupalılar ve çoğunlukla Thays gibi Fransız mimarların ve İtalyanların etkileri.
Filetolanmış. “Buenos Aires çiçek açıyor.” Fotoğraf: Karina Azaretzky
Rönesans ve neoklasik esintili mimari tarzların yükselişi, modern kamu ve özel bahçelerin yerleşmesiyle birlikte modernizmin estetik kırılmaları da yaşandı. Yani ile tamamen doğadan ilham alan motifler -hareket ve duygusallığın dışında- Art Nouveau –özgürlük İtalya'da, Sezesyon Avusturya'da ve Jugendstil Almanya'da – esas olarak 1910'larda diğer etkilerle birlikte Buenos Aires bölgesine yayıldı.
Bunu, her şeyden önce, o zamanlar gelişen, Merkeze yakın, için yer bulunan mahallelerdeki orta ve üst sosyal gruplarla el ele yaptı. inşa etmek ve fırsatlar yatırım ve dekorasyon tasarımları Aşk. Sonra neredeyse çıplak geometri gelirdi. Art Deco.
Kapak. Yepyeni kitabın değeri 65 bin peso.
Azaretzky ve Bayá Casal'ın kitabı bizi tüm bunların farkına varmaya davet ediyor. Farklı görünmek için. Daha fazlasını görelim. Çiçekler, bitkiler ve ağaçlar ile bunların cephelerdeki ve demir işlerindeki bazı temsillerini kapsar. porteño fileto çıkarma -İnsanlığın Somut Olmayan Mirası-, vitray ve içinde duvar resimleri. Fotoğrafçı bunları ve diğerlerini keser iddia edilen ayrıntılar ve bunları gri ile bitki örtüsü arasındaki aydınlatıcı oyunlara dönüştürüyor. Peyzaj mimarı bakışlarını ekler. VE doğa ve şehir artık karşı karşıya değil; Hatta sizi gülümsetmek, sizi yavaşlamaya, keyif almaya davet etmek için kendilerini geliştirirler.
Bir Buenos Aires paleti
“Çiçekler sürekli değişiyorlar Güneşle, gölgeyle, yağmurla, tomurcuksa, dolu bir çiçekse… Mimarlık da değişmez olma eğilimindedir” diyor Berjman. Ve bunların zıt olmadıkları gerçeği, şehrin grisinde doğayı ve renkleri aramaya başladığında Azaretzky için en büyük aydınlanmaydı.
-Buenos Aires'e geldiğimde buranın gerçekten karanlık bir şehir olduğunu, yeşilin olmadığını, saf çimentodan oluştuğunu hissettim. Tucumán'da sokağa çıkıp bol miktarda bitki örtüsü görmeye alışmıştım. burada yeşil bir şey olmadığına ikna oldum. Ayrıca neredeyse gece saatlerinde çalıştım ve temelde metroya girip çıktım. Ama doğa oradaydı. onu görmedim. Kitapta biraz da bunu anlatmak istiyorum; bazen şehrin rutininden veya hızından çok etkileniriz ve durup düşünmeyiz.
kitap Buenos Aires çiçek açıyor sahip olmak Renklere ayrılmış 5 bölüm Kapital'i yılın farklı zamanlarında boyayanlar ve dekoratif sanatlar yoluyla temsilleri: pembe (lapacho'lar, Japon kiraz ağaçları, sarhoş çubuklar ve bahçe şeftali ağaçlarıyla); kırmızılar (ceibos hariç santa ritalar ve malvonlar); beyazlar (örneğin krep ve buzdağı gülleri); menekşeler (morsalkım, agapanthus ve mine çiçeği ile jakarandalar) ve sarılar (diğerlerinin yanı sıra tipas ve ibará pitás).
Sanatçı olması tesadüf değil. Cristina CoroleuBuenos Aires'in çiçeklenme döngüsünü eserinde yakalayan ve ona adını veren “Şehrin Hazinesi”Bayá Casal markası olarak. Renkler parlıyor. Elbette Monet'nin de söylediği gibi bunu ne güneş ne de ay sizin gözleriniz gibi yapamaz.
Buenos Aires çiçek açıyor. Mimarlık ve peyzaj Şehirde maliyeti 65 bin peso ve @historiasenverde'den satın alınabiliyor.
Jorge Baya Casal Kendisi Buenos Aires'lidir. Botanik Bahçesi'nin önünde doğdu, mimar ve önde gelen peyzaj tasarımcısı oldu. “Görüyorum bir bütün olarak şehir“Manzara, binalar, ağaçlar, toplum ve ben Buenos Aires topraklarını akıllıca işgal eden yerel bitki örtüsünü seviyorum” diye belirtiyor.
İkisi de kendilerini La Tribu Verde grubunun içinde buldular ve 2020'de -Covid salgını ve karantinanın ortasında- aşklarını ve bilgilerini bir araya getiren bir kitap üzerinde çalışmaya karar verdiler: Buenos Aires çiçek açıyor. Şehirde mimari ve peyzajHindistan Ediciones tarafından yakın zamanda yayınlandı. Bunu hayata geçirmeleri 4 yıl sürdü. Buna değer miydi?
Önsözde şehir tarihçisi Sonia Berjman – Şehir için yeşil alanların artan önemi konusunda genellikle uyaran- işin teklifini bir soru ile özetler: “Peki doğaya ve mimariye bakışımızı aynı anda birleştirmeden?”
Toplantı. “Buenos Aires çiçek açıyor”da doğa ve mimari. Fotoğraf: Karina Azaretzky
Tam şimdi, jakarandalar sayesinde, Buenos Aires “mor kraliçe” oldu Berjman'ın ve kitabın önerdiği uygulamaya hayret etmemek mümkün değil.
Gerçek şu ki jakarandalar her yıl olduğu gibi şehri bir galeriye çeviriyor. empresyonist resimler açık gökyüzü. Tonların ve şeffaflığın incelikle oynadığı bu ağaçların taçları, ressam Claude Monet'nin tablolarındaki nilüferler gibi süzülüyor sanki.
2015 yılında jakarandaya isim verildi şehrin kendine özgü ağacı ama yerli değil. Büyük peyzaj mimarı Carlos Thays Estetik değeri ve iklime uyum sağlaması nedeniyle geçen yüzyılın başında ülkenin kuzeyinden getirilmesini emretti. Numuneler Tam olarak Azaretzky'nin özlediği topraklardan geldilerOradan 14 yaşında babasının analog kamerasıyla ilk fotoğraflarını çekti ve bir tutku keşfetti ve 4 yıl sonra resmi olarak çalışmaya başladı. Bugün aynı zamanda Sanat alanında da diploması var.
Ayrıca lapacho, tipa, ibará pitá ve palo rojo ile Buenos Aires'in masalsı manzaralarını çizen hemen hemen tüm türler de Kuzey'den getirildi; kimlik işareti jakarandanınki kadar güçlü.
Çiçeksiz şehir
Alçak evler, ova, nehir ve ortalama 35 metre yüksekliğindeki Cabildo kulesi ve kiliselerin kubbeleri. Sivilceler. Biraz ombú. Bir ceibo Bu, 19. yüzyılın ikinci yarısına kadar temelde Buenos Aires manzarasıydı.
Bayá Casal, sömürge döneminde Sokaklara ve teraslara ağaç dikilmedi.. Yollar varsa bile çok dardı. “Bahçeler yoktu bugün onları tasarladığımız gibi. Meyve bahçelerinde sadece meyve ağaçları ve bazı egzotik türler vardı” diye ekliyor.
Ağaçlarla çevrili ilk yürüyüş yapıldı Alameda, Plaza de Mayo bölgesinde nehir boyunca birkaç blok kadar uzanan söğüt ve ombú ağaçlarıyla 1780 civarında açıldı. Ancak ağaçların sokaklarda ve dinlenme alanlarında nadir görülen bir durum olmaktan çıkması için hâlâ yaklaşık 70 yıl vardı.
“Ancak 19. yüzyılın sonlarında belediye başkanları bu kanunu uyguladılar. hijyenist teoriler moda oldu ve Buenos Aires çiçek açan gerçek bir şehir haline geldi” diyor Bayá Casal.
Kamu parklarının yükselişiydi. İçinde bulunduğu yıllar Carlos Thays ve Benito Carrascodiğerlerinin yanı sıra, şehri “yerleştirdiler”. Carrasco bize Palermo Gül Bahçesi harikasını bıraktı örneğin. Yalnızca Thays tasarlandı 69 Buenos Aires yürüyüşü. “Nerede kullanılabilir arazi varsa, genişliği on metreden az olsa da oradadır. bir japon gibi titiz1900 tarihli bir dergi, “Bay Thays, işçileriyle birlikte onu uyumlu bir gölgeye dönüştürmek için ortaya çıktı” dedi.
Büyüme modern şehir dalgalarıyla el ele daha fazla değişiklik ima etti göçmenler Avrupalılar ve çoğunlukla Thays gibi Fransız mimarların ve İtalyanların etkileri.
Rönesans ve neoklasik esintili mimari tarzların yükselişi, modern kamu ve özel bahçelerin yerleşmesiyle birlikte modernizmin estetik kırılmaları da yaşandı. Yani ile tamamen doğadan ilham alan motifler -hareket ve duygusallığın dışında- Art Nouveau –özgürlük İtalya'da, Sezesyon Avusturya'da ve Jugendstil Almanya'da – esas olarak 1910'larda diğer etkilerle birlikte Buenos Aires bölgesine yayıldı.
Bunu, her şeyden önce, o zamanlar gelişen, Merkeze yakın, için yer bulunan mahallelerdeki orta ve üst sosyal gruplarla el ele yaptı. inşa etmek ve fırsatlar yatırım ve dekorasyon tasarımları Aşk. Sonra neredeyse çıplak geometri gelirdi. Art Deco.
Azaretzky ve Bayá Casal'ın kitabı bizi tüm bunların farkına varmaya davet ediyor. Farklı görünmek için. Daha fazlasını görelim. Çiçekler, bitkiler ve ağaçlar ile bunların cephelerdeki ve demir işlerindeki bazı temsillerini kapsar. porteño fileto çıkarma -İnsanlığın Somut Olmayan Mirası-, vitray ve içinde duvar resimleri. Fotoğrafçı bunları ve diğerlerini keser iddia edilen ayrıntılar ve bunları gri ile bitki örtüsü arasındaki aydınlatıcı oyunlara dönüştürüyor. Peyzaj mimarı bakışlarını ekler. VE doğa ve şehir artık karşı karşıya değil; Hatta sizi gülümsetmek, sizi yavaşlamaya, keyif almaya davet etmek için kendilerini geliştirirler.
Bir Buenos Aires paleti
“Çiçekler sürekli değişiyorlar Güneşle, gölgeyle, yağmurla, tomurcuksa, dolu bir çiçekse… Mimarlık da değişmez olma eğilimindedir” diyor Berjman. Ve bunların zıt olmadıkları gerçeği, şehrin grisinde doğayı ve renkleri aramaya başladığında Azaretzky için en büyük aydınlanmaydı.
-Buenos Aires'e geldiğimde buranın gerçekten karanlık bir şehir olduğunu, yeşilin olmadığını, saf çimentodan oluştuğunu hissettim. Tucumán'da sokağa çıkıp bol miktarda bitki örtüsü görmeye alışmıştım. burada yeşil bir şey olmadığına ikna oldum. Ayrıca neredeyse gece saatlerinde çalıştım ve temelde metroya girip çıktım. Ama doğa oradaydı. onu görmedim. Kitapta biraz da bunu anlatmak istiyorum; bazen şehrin rutininden veya hızından çok etkileniriz ve durup düşünmeyiz.
kitap Buenos Aires çiçek açıyor sahip olmak Renklere ayrılmış 5 bölüm Kapital'i yılın farklı zamanlarında boyayanlar ve dekoratif sanatlar yoluyla temsilleri: pembe (lapacho'lar, Japon kiraz ağaçları, sarhoş çubuklar ve bahçe şeftali ağaçlarıyla); kırmızılar (ceibos hariç santa ritalar ve malvonlar); beyazlar (örneğin krep ve buzdağı gülleri); menekşeler (morsalkım, agapanthus ve mine çiçeği ile jakarandalar) ve sarılar (diğerlerinin yanı sıra tipas ve ibará pitás).
Sanatçı olması tesadüf değil. Cristina CoroleuBuenos Aires'in çiçeklenme döngüsünü eserinde yakalayan ve ona adını veren “Şehrin Hazinesi”Bayá Casal markası olarak. Renkler parlıyor. Elbette Monet'nin de söylediği gibi bunu ne güneş ne de ay sizin gözleriniz gibi yapamaz.
Buenos Aires çiçek açıyor. Mimarlık ve peyzaj Şehirde maliyeti 65 bin peso ve @historiasenverde'den satın alınabiliyor.